1. ad Benedictum Varchium

Immerito ad coelum quod me, doctissime Varchi,

      Carmine cum Thusco, tum Latio extuleris,

Quas possum certe, sed non quas debeo grates,

      Quasque velim memori pectore solvo tibi.

5

Parcius ipse tamen posthac laudare memento,

      Aut alios, qui me plus meruere, cane.

Quamvis quae nimio de me prolaxus amore

      Dixisti, pro monitis sunt mihi non meritis,

Vtque tuis sim par hortatibus, ipse profecto

10

      Conabor, si mi faverit ipse deus.

Nulla dies certe nobis oblivia ducet,

      Meque tui, dum vivam, arguet immemorem.

Tu modo perge tuum Permessi ad flumina Iulum

      Ducere, et Aoniis, obsecro, siste iugis.

Iulio Stuphae

Iuli Stupha, alto natus de sanguine, et alti

      Ingenii excelsa exempla dature tui,

Immo tot hactenus, ac tam clara exempla dedisti

      Romano, Etrusco, Cecropioque sale

5

Vt tibi bis septem qui vix compleveris annos

      Istius aetatis, ordinis atque loci

Conferri nequeat, ne dum praeferier ullus.

      Astrictus numeris, sive solutus eas,

Quod te posse negas grateis mihi solvere dignas,

10

      Et mea pro monitis accipis, haud meritis.

Ingenue ipse quidem, ceu te decet, atque modeste,

      Vt mos est etiam vera negare facis.

Verum ego, crede mihi, forsan mendacia dixi,

      Sed non mentitus sum, bone Iule, tibi.

Ad Benedictum Varchium responsio

Et flore et numeris et libro, quem mihi mittis,

      Nil poterat nostro gratius esse animo:

Flos mirus, carmen cultum, liber est mihi visus

      Egregie herbarum: pictus imaginibus.

5

Ipse quidem nil opto magis quam discere causas

      Naturae, et sophiae tradere me studiis;

Haec te m eque decent, Varchi doctissime, dona

      Convenit haec solum te dare, me accipere.